Λόγος στον Άγιο Νεκτάριο - περί πίστης

   Αγαπητοί μου, με την ευκαιρία που μας δόθηκε να βρεθούμε ξανά μαζί εξαιτίας  της γιορτής του Αγίου Νεκταρίου, θα ήθελα με τη δική σας συναίνεση να σας εκθέσω κάποιες σκέψεις μου.

  Δεν σας κάνει εντύπωση, το ότι στην ανάμνηση του θανάτου των Αγίων, εμείς πανηγυρίζουμε και γλεντάμε σε αντίθεση με τη μέρα μνήμης των δικών μας ανθρώπων, τα συναπαντήματα όπως λέμε, που γινόμαστε μελαγχολικοί και δακρύζουμε; Σκεφτήκατε ποτέ  γιατί; Νομίζω γιατί κατά βάθος ξέρουμε και πιστεύουμε ότι ο θάνατος δεν είναι παρά η αρχή μιας άλλης ατέλειωτης ζωής όπου δεν υπάρχει πόνος ούτε λύπη και στεναγμός. Λοιπόν για τους Αγίους είμαστε σίγουροι πως βρίσκονται στην αγκαλιά του Θεού, πως απολαμβάνουν όλα όσα στερήθηκαν στον κόσμο τούτο και χαιρόμαστε. Για τους δικούς μας αγωνιούμε, για τον εαυτό μας φοβόμαστε γι’ αυτό και κλαίμε. Οι Άγιοι ήταν και είναι οι ίδιοι σίγουροι πως θα δουν τα μεγαλεία του Θεού κι αυτό τους έκανε να μην τρομάζουν από τα φρικτά βασανιστήρια  που τους υπέβαλαν οι εχθροί της Πίστης προκειμένου να αρνηθούν τον Χριστό. Σχεδόν το απολάμβαναν και σε πάμπολλες περιπτώσεις άφηναν την τελευταία τους πνοή με ένα χαμόγελο, σημάδι ότι είχαν δει κιόλας τον Επουράνιο Βασιλιά. Προχθές γιορτάζαμε τον Άγιο Γεώργιο, αν διαβάσετε τα μαρτύρια που του έκαναν θα σηκωθούν οι τρίχες της κεφαλής σας. Μεθαύριο την Κυριακή τιμούμε τον μεγαλομάρτυρα Άγιο Μηνά, σας λέω μόνο ότι αφού τον μαστίγωσαν και τον έγδαραν, τον έσυραν σε δρόμο με κοφτερές πέτρες κι όμως ούτε ο Άγιος Γεώργιος ούτε ο Άγιος Μηνάς ούτε κανείς άλλος , στιγμή δεν σκέφτηκαν  να αρνηθούν τον Κύριο, να προδώσουν  την Πίστη. Ο Άγιος Βασίλειος πάλι δέστε τι απάντησε στις απειλές του αιρετικού βασιλιά: «Τι να φοβηθώ; Δημεύσεις περιουσίας; Δεν έχω τίποτα που να μου ανήκει. Εξορία; Όλη η γη ανήκει στον Κύριο. Βασανιστήρια; Το ασθενικό μου κορμί θα υποκύψει αμέσως. Θάνατο; Αυτόν ποθώ κι εγώ, για να ενωθώ το συντομότερο με το Θεό μου!». Είδατε σιγουριά;

Αν έχετε πίστη τόση μονάχα σαν το σπυρί του σιναπιού, θα μπορείτε να πείτε σ’ αυτό το βουνό μετακινήσου από δω εκεί και να πραγματοποιείται, έτσι είπε ο Χριστός. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, μπορεί και να είναι αλλά για θυμηθείτε κι αυτό το γεγονός που περιγράφεται στο Ευαγγέλιο!            

Μια µέρα οι μαθητές του Χριστού ήταν µέσα σε µια βάρκα πάνω στη λίµνη . Άρχισε να φυσάει ο αέρας και το νερό έκανε κύµατα. Κατά τα ξημερώματα, ήρθε ο Ιησούς κοντά τους περπατώντας πάνω στη λίμνη. Οι μαθητές, όταν τον είδαν να περπατάει πάνω στη λίμνη, τρόμαξαν έλεγαν πως είναι φάντασμα, νυχτωπά ήταν ακόμα, κι έβαλαν τις φωνές από το φόβο τους. Αμέσως όμως ο Ιησούς τους μίλησε και τους είπε: «Θάρρος! Εγώ είμαι μη φοβάστε». Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Κύριε, αν πράγματι είσαι εσύ, δώσε μου εντολή να έρθω κοντά σου, περπατώντας στα νερά». Κι εκείνος του είπε: «Έλα». Κατέβηκε τότε από το πλοίο ο Πέτρος κι άρχισε να περπατάει πάνω στα νερά για να πάει στον Ιησού. Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται, έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!». Αμέσως ο Ιησούς άπλωσε το χέρι, τον έπιασε και του λέει: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε η αμφιβολία;». Βλέπετε;  Όσο ο Πέτρος πίστευε στην αλήθεια που έβλεπε μπροστά του, μπορούσε κι αυτός να περπατά στο νερό, μόλις όμως του μπήκαν στο μυαλό οι αμφιβολίες βούλιαξε.

Αγαπητοί μου πάρα πολλές περιπτώσεις θα μπορούσε κανείς να βρει μέσα στο Ευαγγέλιο και στη ζωή των Αγίων για τη δύναμη της Πίστης.

Η χριστιανική αυτή αρετή ήταν πολύ μεγάλη πολύ δυνατή στον Άγιο Νεκτάριο από τότε που ήταν παιδί. Θυμάστε πώς ξεκίνησε την ζωή του;

   Όταν ήτανε μικρός ο Άγιος Νεκτάριος και τον έλεγαν Αναστάσιο τον έστειλαν οι γονείς του από τη Σηλυβρία, το χωριό του, στην Κωνσταντινούπολη να εργαστεί σε κάποιο καπνοπωλείο για να βοηθήσει τους δικούς του . Κάποια στιγμή λοιπόν παλιώσανε τα ρούχα του και πήγε στον καπνοπώλη ,τον επιχειρηματία να ζητήσει κάποια βοήθεια. Του λέει λοιπόν ντροπαλά : ….ξέρετε Κύριε ……τρυπήσανε τα παπούτσια μου κι οι κάλτσες μου και τώρα κάνει κρύο το χειμώνα και θα θελα αν μπορείτε να με βοηθήσετε λίγο … Αυτός θύμωσε, του λέει : ….Φύγε από εδώ δεν έχω περισσευούμενα λεφτά για σένα …είσαι βάρος στη δουλειά μου ….κάνε τη δουλειά σου καλά κι άστα αυτά … τα βγάζεις πέρα . Και δεν του έδωσε καμία σημασία . Φεύγει λοιπόν ,πάει στο δωμάτιό του και άρχισε να γράφει ένα γράμμα .όχι όμως στους γονείς του …αυτοί ήταν φτωχοί .Έγραψε ένα γράμμα στον Ιησού Χριστό .Στο φάκελο έγραψε : «ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» Δ/νση: ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ. ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ …. Του έγραψε ένα γράμμα τόσο καρδιακό, τόσο απλό, με τόση θερμή πίστη όμως. Και του είπε ….περίπου τα παρακάτω….: Κύριε μου σε παρακαλώ ,συγχώρεσέ  με που σε ενοχλώ.... ξέρω ότι έχεις πολλά στο μυαλό σου ,έχεις τόσο κόσμο να ασχοληθείς, αλλά έχω κι εγώ ένα πρόβλημά μου να Σου πω και αυτό είναι απλό κι εύκολο για Σένα…. βρες μια λύση… τρύπησαν τα παπούτσια μου …κρυώνω!! δεν έχω ρούχα να ντυθώ …αν θέλεις Εσύ βοήθησέ με σε παρακαλώ …εγώ σε αγαπώ πολύ Εσύ κανόνισε πως θα με βοηθήσεις . Κλείνει το γράμμα ,σηκώνεται το πρωί με το κρύο να το στείλει …στους ουρανούς …..Τι θα ένιωθε αυτός ο ταχυδρόμος εάν έπαιρνε αυτό το γράμμα και έβλεπε τυχαία να γράφει παραλήπτης :ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ στους Ουρανούς ;….Η ωραιότερη Διεύθυνση στην οποία όμως δεν θα έφτανε ποτέ από τα Ταχυδρομεία αυτού του κόσμου!!!. Κατά Θεϊκή συγκυρία επέτρεψε ο Θεός να βγαίνει το πρωί ο γείτονάς τους ο Κυρ-Θεμιστοκλής, ο οποίος είδε τον μικρό Αναστάση ..... -Αναστάση που πας με αυτό το κρύο;…. -Πάω να στείλω τα γράμματα … -Φέρε εδώ παιδάκι μου ….μαζί με τα δικά μου θα στείλω και τα δικά σου . Τα παίρνει κι όπως τα ξεφύλλισε στο χέρι του, είδε την Διεύθυνση ….κατάλαβε ότι πρόκειται για κάτι που δεν θα γίνει ανθρωπίνως ….παραβίασε το απόρρητο της παιδικής αυτής ψυχής ,και προς έκπληξή του και με συγκίνηση διάβασε αυτά τα λόγια ….. «ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ» ….. το μικρό παράπονο και την θερμή προσευχή του μικρού Αναστάση …Και τι κάνει αυτός ο άνθρωπος;.....Ετοιμάζει ένα δεματάκι με φανέλες ,ζακέτες ζεστές ,ρουχαλάκια ,τα βάζει σε ένα δέμα και πάνω του γράφει : ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ . Το βάζει έξω από το μαγαζί το πρωί ,το παίρνει ο Αναστάσιος με το που ξύπνησε και αρχίζει να πηδάει από τη χαρά του σαν τρελός και να φωνάζει : Χριστέ μου Σ΄ αγαπώ ,Χριστέ μου Σ’ ευχαριστώ , Χριστούλη μου… άκουσες την προσευχή μου ……. Ένα παιδάκι που από μικρός είδε τα θαύματα του Θεού …. με τέτοια ζωντανή πίστη τόσο θερμή που τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή …Μιλούσε στο Θεό …..Τον αισθανόταν ...Μιλούσε στον Χριστό και κατέβαζε τον ουρανό στην γη, Έκανε θαύματα η προσευχή του... ήταν μια ζωντανή επαφή αυτή που είχε με τον Χριστό ….Όμως το αφεντικό του είχε άλλη γνώμη και όταν τον είδε έτσι καλοντυμένο ..... : -Πώς έγινες έτσι κουστουμαρισμένος; Ποιος σε έφτιαξε έτσι κύριο; Πού τα βρήκες τα λεφτά; Και ο Αναστάσιος του απαντά με απλότητα ….. - …..Ξέρετε είναι μυστικό … -Για πες το μυστικό σου γιατί κάτι υποπτεύομαι ….αυτός νόμισε ότι του έκλεψε λεφτά από το συρτάρι. -…..Ξέρετε μου τα έστειλε ο Ιησούς Χριστός … -…Ο Ιησούς Χριστός ;;;;;; Έλα εδώ και θα σου πω !!!!! Και αρχίζει να τον κτυπά και να τον κυνηγάει μέσα στο μαγαζί ..... -Λέγε που βρήκες τα λεφτά ...... -Μα σας λέω αλήθεια έστειλα ένα γράμμα στον Ιησού Χριστό και μου απάντησε… Τί φταίω εγώ δεν έχω κλέψει ….Ο Χριστός με άκουσε ….έστειλα γράμμα… το γράφει κιόλας ….να…!! Κι από τις φωνές τα κλάματα και τη φασαρία τον ακούει ο Κύριος Θεμιστοκλής . Πάει στο αφεντικό του λοιπόν και του λέει : -Άσε το παιδί… έλα να σου πω το μυστικό του… μην του χαλάσουμε αυτήν την απλή πίστη που έχει στην καρδούλα του ….εγώ του τα έδωσα αλλά κοίτα τι βρήκα …κοίτα τι γράμμα διάβασα ….έχεις δίπλα σου ένα παιδί θαυμάσιο δουλεύει στο μαγαζί σου ένα παιδί που έχει ζωντανή πίστη στον Χριστό …

Αυτή η πίστη τον κράτησε όρθιο όταν όλοι τον συκοφαντούσαν και τον κακολογούσαν, είτε στην Αίγυπτο όπου ήταν επίσκοπος Πενταπόλεως απ’ όπου τον εξόρισαν, είτε αργότερα στην Αθήνα και στην Αίγινα. Και με την  πίστη αυτή έκανε τα θαύματα στο όνομα του Θεού και με τη δική μας πίστη μπορεί να κάνει ο Άγιος θαύματα και σήμερα στη δική μας ζωή, στη δική μας εποχή. Σας έχω πει κι άλλη φορά πως θαύματα πραγματοποιούνται και σήμερα, κάθε μέρα, μόνο που πρέπει να θέλει κανείς να τα δει, να πιστεύει για να τα νιώσει.

    Αγαπητοί μου η πίστη στο Χριστό πρέπει να συνοδεύεται οπωσδήποτε κι από αγάπη, όχι μόνο σ’ Αυτόν αλλά και στον συνάνθρωπό μας. Αν δηλαδή πούμε: «Θεέ μου, πιστεύω σε Σένα ολοκληρωτικά, πιστεύω στη  Θεότητά Σου, πιστεύω και δέχομαι την Ανάστασή Σου, Σε παρακαλώ κάψε, σκότωσε τον τάδε εχθρό μου, κάνε μου αυτό το θαύμα…Ε, λοιπόν να μην περιμένουμε πως ο Θεός θα μας εισακούσει και θα πραγματοποιήσει εκείνο που του ζητάμε, γιατί εκείνος δίδαξε να αγαπάμε όχι μόνο αυτούς που μας αγαπάνε αλλά κυρίως τους εχθρούς μας. Θυμηθείτε ότι αυτό δεν το είπε μόνο με λόγια αλλά το δίδαξε κυρίως με έργα, το δίδαξε ακόμη και την ώρα που ήταν πάνω στο Σταυρό. Σήκωσε λέει τα μάτια Του στον ουρανό και είπε για τους φονιάδες Του: «Πατέρα μην τους καταγράψεις αυτή την αμαρτία, δεν ξέρουν οι κακόμοιροι τι κάνουν.

Τόσα θαύματα έκανε ο Άγιος Νεκτάριος, ζωντανός ακόμα, δε θα μπορούσε να πει γι’ αυτούς  που τον κατασυκοφαντούσαν: «Θεέ μου κόψε τη γλώσσα τους, βούβανέ τους, να φανεί  το ψέμα τους, να γλιτώσω». Όχι, δεν το έκανε, γιατί τότε θα ήταν σαν ένας από μας και δε θα τον γιορτάζαμε σήμερα ως Άγιο.

Φίλοι μου ο ίδιος ο Θεός είναι Αγάπη. Σ’ αυτήν στηριζόμαστε και στο έλεός Του προσδοκούμε τη σωτηρία μας.

Ας αρχίσουμε από σήμερα όπου κι αν είμαστε, ότι κι αν κάνουμε να λέμε αυτή τη μοναδική και εύκολη προσευχή των δυο λέξεων «Κύριε ελέησον» και θα μας ελεήσει. Αμήν.